Mnichy niekiedy nazywana mniszkami są to średnie papugi o długości 25-30 cm, jej ojczyzną jest Ameryka Południowa (Brazyli, Argentyna i Urugwaj). Uciekinierzy z hodowli założyli małe populacje w Ameryce północnej, a także w Europie Zachodniej. Jest to jedyny gatunek papugi, który sam buduje sobie gniazda. Swoje gniazda zakłada najczęściej na wierzchołku drzew w koloniach przeciętnie składających się z 5-20 par. Gniazda poza rolą miejsc w których są wysiadywane i wychowywane pisklęta pełnią również role noclegową, przez co są wykorzystywane przez cały rok. Jako materiał do budowy gniazd najczęściej służą cierniste gałęzie. Każda para ma własna komorę z własnym wejściem.

Są to dość hałaśliwe ptaki, które wydają przenikliwy krzyk nie przyjemny dla ucha, dlatego nienajlepiej nadają się do trzymania w domu, zwłaszcza jeśli mieszka się w bloku i ma się sąsiadów, którzy cenią sobie ciszę i spokój. Mimo to, jeśli trzymamy mnichy pojedynczo to dają się łatwo oswoić i stać się dobrym ptasim towarzyszem.
Kolejną cechą mnich, która nie przyczyniła się do jej popularności jest jej zapęd do demolowania drewnianych i plastikowych przedmiotów, dlatego ich klatka powinna być zrobiona z metalowych części, ponieważ w innym razie zostanie szybko zdemolowana.
Mnichy najlepiej trzymać w grupie składającej się z 3-5 par w wolierze ogrodowej, gdzie ptaki będą miały dużo miejsca. Są to jedne z najbardziej odpornych papug amerykańskich, przez co mogą spokojnie przebywać w wolierze zewnętrznej przez cały rok, jeśli zapewnimy im ochronę przed deszczem i wiatrem. Jedynie jeśli zima jest naprawdę sroga należy je przenieść do pomieszczenia, które nie musi być ogrzewane.
Wolierę tych papug należy zaopatrzyć w półkę ulokowaną nad sufitem woliery na, której ptaki będą mogły wybudować swoje gniazda. W marcu powinniśmy umieścić w wolierze trochę patyków, które posłużą jako budulec, najlepiej do tego nadają się gałązki wierzby i leszczyny. Do budowy gniazda przystępują oba ptaki, ale w późniejszym stadium budowy samiec przejmuje pałeczkę nad budową zewnętrznej części gniazda, podczas gdy samica wyściela środek. Gdy gniazdo będzie skończone samica zaczyna w nim składać co drugi dzień jedno białe jajo. Najczęściej zostaje złożone 4-6 szt. Po ok. 22-26 dniach z jaj wylegają się młode, które są karmione przez oboje rodziców. Młode mnichy pozostają w gnieździe do ok. 6 tygodnia życia i jeszcze przez ok. tydzień lub dwa są pod czujnym okiem rodziców.
Zdarza się, że mnichy gniazdują dwa razy w roku, lęgi zawsze odbywają się w tym samym gnieździe do którego ptaki są bardzo przywiązane i korzystają niekiedy z niego przez całe życie, a nawet kolejne pokolenia pozostają w rodzinnym gnieździe, dobudowując sobie własną komorę.
Ze względu na ich duże przywiązanie do gniazda jest możliwe, żeby wypuszczać je z woliery i nie obawiać się, że ptaki uciekną i już nie wrócą.

Rozróżnienie płci u mnich nie jest rzeczą prostą, zwłaszcza u młodych ptaków, przez co zdobycie dobranej pary nie jest łatwe, dlatego najlepiej jest kupić kilka młodych ptaków i umieścić je w wspólnej wolierze gdzie same powinny się dobrać w pary.
Samca od samicy można odróżnić dopiero po uzyskaniu szaty dorosłego ptaka, samce mają wyraźnie łuskowatą pierś podczas gdy pierś samicy jest bardziej gładka.

W hodowli wyhodowano już kilka odmian barwnych tych papug takich jak cynamonowe, niebieskie, żółte (lutino) czy czysto białe (albinosy), jednak ich cena jest znacznie wyższa niż ptaków ubarwionych dziko zielono.
Różne mutacje barwne mnich (wciśnij)

Mimo tego, że mnicha nizinna jest jedynym przedstawicielem rodziny Myiopsitta, to niekiedy podaje się jeszcze jeden gatunek z rodziny mnich, mniche górską (Myiopsitta luchsi), która w rzeczywistości jest jednym z 4 podgatunków mnichy nizinnej.