Chyba każdy zna tego ptaka, obok papużki falistej jest najczęściej trzymaną papugą w naszych domach.
Ptak ten pochodzi z suchych okolic Australii, zamieszkuje prawie cały kontynent z wyjątkiem wilgotnych okolic wybrzeża. W niektórych rejonach Australii jest uważana za szkodnika.
Pochodzi z podrodziny kakadu (Kakatoeinae) i jest jedynym przedstawicielem z rodzaju Nymphicus. Jest ptakiem średniej wielkości, jej długość wynosi ok. 32 cm, waga nie powinna przekraczać 100g.
Pierwsze nimfy do Europy, a dokładniej do Francji sprowadzono w 1840 roku, ale dopiero 18 lat później udało się rozmnożyć te ptaki w niewoli, a pierwsze osobniki białe uzyskano ponad sto lat później bo w 1951 roku.

Nimfy z natury są płochliwe i nieśmiałe. Wielu zwolenników tych ptaków ceni sobie w nich ich spokojny temperament i cichy świergot, ale gdy nimfa się zdenerwuje lub czegoś zapragnie potrafi się nieźle wydrzeć (zwłaszcza samce).
Gdy nimfa przełamie pierwsze lody w kontakcie z opiekunem łatwo się daje oswoić i obdarza go dużym zaufaniem. Ptaki te mają zdolności do naśladowania kilku słów czy melodyjek, bardzo cenią sobie również pieszczoty, którymi mogły by być obdarowywane godzinami siedząc na ramieniu opiekuna, uwielbiają drapanie po głowie czy po brzuchu (zwłaszcza samice) co nie jest łatwe w przypadku innych papug takich jak modrolotki, które są w ciągłym ruchu i nie lubią siedzieć długo w jednym miejscu. Jednak raz skrzywdzona nimfa potrafi pamiętać zadany ból i osobę, która się do niego przyczyniła do końca życia, stając się w stosunku do niej agresywna lub płochliwa, unikając jej kontaktu.
Ptaki te są zwierzętami długowiecznym i mogą dożyć do 20 lat, jednak przeciętny wiek do którego dożywają nimfy to 12-15 lat. A więc przed ich zakupem powinniśmy sobie zdać sprawę, że bierzemy na siebie odpowiedzialność na długie lata.

Co do żywienie nimf to nie ma z nimi problemów. Są typowymi ziarnojadami, ich przysmakiem jest proso i kanar, najlepsze dal nimf są gotowe mieszanki, które można z łatwością kupić w sklepach zoologicznych, ale należy uważać żeby nie było w nich za dużo owsa i słonecznika, który w dużych ilościach nie jest najlepszy dla nimf. Oprócz ziarna muszą również dostawać regularnie świeże warzywa i owoce (np. marchew czy jabłko), nie powinno w ich diecie również zabraknąć innych niezbędnych składników np. wapna, również podawanie białego sera i gotowanego jajka w niewielkich ilościach jest niezbędne.

Jeśli decydujemy się na jednego ptaka, powinniśmy dotrzymywać mu towarzystwa jak najczęściej, po kilka godzin dziennie, ponieważ nimfy to ptaki stadne i źle znoszą samotność, samotny ptak może wpaść w depresje i wyrywać sobie pióra lub stać się bardzo osowiały lub płochliwy. Pojedynczy ptak znaczniej łatwiej daje się oswoić i obdarza nas większym zaufaniem, uważając nas za swojego partnera. Ptak nigdy nie powinien się nudzić ponieważ może to źle wpłynąć na jego zdrowie (może stać się np. otyły z powodu braku ruchu, zdrowy ptak powinien ważyć ok. 90g) dlatego jeśli ptak przebywa sam powinien mieć do dyspozycji różne zabawki, które go zajmą podczas nieobecności opiekuna.
Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest kupić dwa ptaki, które będą wzajemnie sobie dotrzymywać sobie towarzystwo, jednak w takim wypadku oswojenie dwóch ptaków naraz nie jest łatwe i potrzeba na to trochę więcej czasu.

Nimfy również świetnie nadają się do wolier ogrodowych. Są to bardzo odporne ptaki i jeśli je odpowiednio przygotujemy możemy trzymać je w wolierach zewnętrznych przez cały rok. Taką wolierę na zimę najlepiej jest ocieplić folią i styropianem, co zapewni ptaka ciepło i ochronę przed opadami i wiatrem. Ptaki w takich wolierach zdecydowanie lepiej się czują i odchowują zdrowsze potomstwo. Jeśli mamy odpowiednio dużą wolierę możemy trzymać ptaki w grupie własnego gatunku, nimfy również możemy trzymać z innymi spokojnymi ptakami (np. z łąkówkami, czy gołąbkami diamentowymi). Nie poleca się ich hodowli z bardziej żywotnymi ptakami takimi jak np. papużki faliste, które mogą dręczyć nimfy i niszczyć im lęgi.

Jednak jeśli chcemy trzymać więcej niż jedna parę nimf razem, powinniśmy zawiesić więcej budek niż jest par, żeby ptaki miały swobodny wybór budki, wszystkie budki powinny być na tej samej wysokości ponieważ ptaki najbardziej cenią sobie budki zawieszone najwyżej i może dochodzić do kłótni o najwyżej położoną budkę. Najlepsze rozmiary budki dla nimfy to wys. 30-35 szer. 20-25 dług. 20-25, wejście powinno mieć ok. 7 cm, budki najlepiej jest wysłać trocinami co pozwoli zapewnić higienę, wymieniając je co jakiś czas. . Samica składa w wybranej budce co dwa dni jajo, najczęściej znosi 5-6 jaj, które wysiaduje razem z samcem przez ok. 19 dni. Podczas znoszenia jaj samicy nie powinno zabraknąć wapna do budowy skorupek. W okresie wysiadywania nie powinniśmy niepokoić ptaków, do budki powinniśmy zaglądać jedynie w czasie gdy oba ptaki są poza nią. Dopiero gdy wyklują się młode powinniśmy kontrolować budkę co jakiś czas i wymieniać trociny, aby zapewnić młodym czystość i uniknąć obklejania odchodów wokół ich placów co czasem kończy się ich deformacją. Młode rodzą się pokryte puchem i są zdane na swoich rodziców. W okresie karmienia młodych w klatce nie powinno zabraknąć pokarmów miękkich takich jak biały ser czy gotowane jajko, jednak nie powinniśmy przesadzać z ich podawaniem ponieważ w dużych ilościach mogą powodować biegunkę, powinniśmy również podawać im jak najczęściej świeże owoce i warzywa. Młode wychodzą z budki po około 4 tygodniach, wtedy opiekę nad nimi przejmuje samiec ponieważ samica z reguły od razu przystępuje do kolejnego lęgu.
Nie powinniśmy dopuścić do więcej niż trzech lęgów w roku ponieważ zbyt częste wychowywanie młodych może osłabić ptaki, a nawet doprowadzić do ich śmierci. Gdy ptaki wyprowadzą z budki trzeci lęg powinniśmy niezwłocznie zdjąć budkę.

W niewoli wyhodowano również wiele odmian barwnych nimfy ich cena jest różna i rośnie wraz z rzadkością odmiany. Obecnie występują nimfy w kolorach: szarym, cynamonowym, perłowym, lutino, szeki, niebieskim (białogłowe) i albinosy (wyhodowane przez połacznie nimf lutino z białogłowymi).

Odróżnienie płci u nimf dziko ubarwionych nie sprawia problemów samce mają wyraźnie żółtą maskę, podczas gdy maska samicy jest żółtoszara. Płeć możemy również odróżnić po ogonie, ogony samic są zdobione poprzecznymi paskami, podczas gdy ogony samców są jednolite. Podobnie płeć możemy odróżnić u nimf cynamonowych i białogłowych. U nimf lutino płeć można określić po intensywności ogona. U takich odmian jak szek czy albino płeć jest bardzo trudno odróżnić, czasami jedynym pewnym wyjściem jest określenie płci przez badanie.